Xi'an

13/10, 14/10 en 15/10

Zondagmorgen trein naar Xi’an … van een belevenis gesproken. We hebben gereserveerde plaatsen in een compartiment met 6 bedden. We kunnen de ganse dag genieten van het landschap, een kaartje leggen, een boek lezen, op de computer tokkelen, …
Op de trein krijg je thermossen warm water wanneer je maar wil. We hebben inkopen gedaan en hopen tot morgenavond (maandag) geen honger te hebben.
Per wagon is één toilet! Dat wordt leuk. Ophouden is de boodschap en niet te veel water drinken. Onze reisgezellen in de treincoupé zijn chinezen. Ze verstaan geen woord Engels en kunnen niet eens ons schrift lezen…
Inmiddels zitten we 10u op de trein. De landschappen blijven prachtig: enorme vlaktes omzoomd door hoge bergen, we rijden soms op een hoogte boven de 5000m. Kuddes yaks, schapen, geiten, reeën, af en toe een vos, vele roofvogels. De dag is zo voorbij.
De reis is mogelijk in 3 categorieën: gewone zetels, softsleepers (duurste klasse) en hardsleepers (waar wij in reizen). Om in de restauratiewagon te komen, moeten we door drie wagons met gewone zetels. Na uren trein lijkt dit een vuilbak. De vloer ligt vol alles wat je je kan inbeelden. Sommigen liggen in het lang op een bank, anderen liggen gewoon op de grond, nog anderen liggen in de ruimte waar de deur zich bevindt, kortom overal waar er plaats is om te liggen, ligt het vol.
Er mag niet gerookt worden, maar aan de deuren (die dicht zijn) moeten we door een dampgordijn.
De restauratiewagon: alles ééntalig Chinees, het personeel verstaat noch spreekt Engels … dan maar in de borden van de anderen kijken en aanduiden wat we willen eten. Lekker, maar moeilijk met stokjes … gelukkig heeft Corinne bestek bij.

In de coupé naast de onze zijn de Tibetanen aan het avondeten toe: kippenpoten (geen bouten).

Maandagmorgen in de trein … heerlijk geslapen … we zijn ondertussen in het echte China … en dat merken we wanneer we naar buiten kijken:
- industrie: mijnbouw
- uitbreiding van de steden: hoogbouw (hoger en hoger)
- uitbreiding wegen –en spoorinfrastructuur

Na 36u eindelijk van de trein … Xi’an … stad van 7000000 inwoners (voorsteden inbegrepen). Het is ook het begin of eindpunt van de zijderoute.
De oude stad wordt volledig ommuurd door stadswallen die intact zijn gebleven. Daar rond rijst de ene na de andere building van 30 verdiepingen en meer. Tussen deze hoogbouw is ook industrie te vinden o.a. een steenkoolcentrale om elektriciteit op te wekken. De bovenste verdiepingen zijn hoger dan de schoorstenen. Gezond is anders. Maar door de enorme bevolkingstoename moet er verder worden gebouwd. Jaarlijks komen er naar schatting 13000000 Chineeskes bij!
Wanneer Chinezen hetzelfde aantal auto’s zouden bezitten als de Amerikanen, dan zou de totale olieproductie van één dag niet toekomen alleen maar voor China. Dat belooft!
In de omgeving van Xi’an werd in de jaren ’70 bij toeval een terracotta hoofd van een soldaat opgegraven. Ondertussen is een groot deel van het leger van keizer Qin blootgelegd. Het is een indrukwekkend leger van lemen soldaten en paarden dat ongeveer 2000 jaar onder een dikke laag klei heeft gelegen. En omdat het nu in contact komt met zuurstof zou het na ongeveer 25 jaar verpulveren. Het behoort tot het werelderfgoed van Unesco en wordt beschouwd als het 8ste wereldwonder.
Door de opgravingen verloor een groot aantal boeren hun grond. Zij kregen in ruil in huis in de omgeving en zijn nu ‘omgeschoold’ tot verkopers van alles en nog wat. Een aantal onder hen stellen hun huis open en koken regionale kost. En lekker dat dit is? De ene schotel groenten volgt de andere op. Rijst, noedels, verschillende soort gewokte groenten, weinig vlees, gekarameliseerde aardappelen, als dessert een granaatappel.
Vanavond trekken we naar een mooie pagode waar iedere avond een klank- en lichtspel doorgaat met waterpartijen.
Morgen fietsen we op de stadsmuren (ongeveer 15 km) en bezoeken de moslimwijk (die zitten ook overal).
’s Avonds nemen we de nachttrein naar onze laatste bestemming Beijing.