Taj Mahal
Door: Yves
Blijf op de hoogte en volg Yves
26 September 2013 | India, Benares
24/09
Twee minuten voor zonsopgang (vijf voor zes) gaan de poorten open. Geen rugzakken, geen eten, geen drinken … alleen een fototoestel mag mee naar binnen. Net als op een vliegveld moet je door een metaaldetector en wordt je gefouilleerd. Eens binnen krijg je een flesje water waar je zuinig mee moet omgaan. Het is al zeer warm, zelfs zo vroeg in de ochtend.
Onze verwachtingen worden ingelost. Het is niet voor niets dat dit gebouw één van de zeven nieuwe wereldwonderen is. Ergens staat te lezen ‘het mooiste gebouw uit liefde gebouwd’.
Het mausoleum werd gebouwd (1631-1653) ter ere van de vrouw van een Sjah. Zij stierf in het kraambed na de bevalling van haar 15de kind. Het verdriet van de Sjah was zo groot dat hij een paleis liet bouwen dat zijn gelijke niet kent.
Twintigduizend arbeiders hebben er aan gewerkt en de legende vertelt dat de sjah de handen van alle arbeiders liet afhakken zodat ze geen kopie konden maken van de Taj Mahal.
Bij het opkomen van de zon verandert de witte marmer voortdurend van kleur. In de rivier voor de Taj zijn mannen zich ritueel aan het wassen, de koeien nemen een bad, … de dag in Agra kan weer beginnen.
Met de “tsjoek tsjoek” bezochten we de andere interessante monumenten in de stad. De tsjoek tsjoek is een overdekte vespa waar soms tot acht personen mee worden vervoerd.
Zij toeteren voorturend, maken gebruik van iedere opening in het verkeer om in te duiken en op deze manier is dit het snelste vervoermiddel in de stad.
De prijs? Ongeveer 3€ (voor 3 personen) om een ganse dag rond te rijden. Dit bedrag wordt verdeeld onder twee personen: de chauffeur en diegene die de klanten ronselt. In ons geval was dat een 14-jarige jongen die nooit naar school is geweest maar die wel vrij vloeiend Engels, Frans en zelfs Spaans sprak. ‘Geleerd op de straat’ zei hij.
En zoals iedere dag zie je overal de armoede. Wat ons vandaag bijblijft is een vuilnisbelt in een doodlopend straatje met daarop een aantal koeien die zoeken naar iets eetbaars, kinderen en half volwassenen die het vuil uit mekaar halen, een kudde varkens die zichzelf afkoelen in open rioolwater. Uit respect voor deze kinderen hebben we hiervan geen foto’s gemaakt.
Het kastensysteem zorgt er nog steeds voor dat kinderen uit de laagste kasten geen toekomst hebben zeker tot na de reïncarnatie waarin zij geloven.
De Britse kolonisatie heeft niets veranderd aan deze ongelijkheden.
Vanavond nemen we de nachttrein naar Varanasi.
25/09
De trein had net zoals bij ons vertraging. Dus tijd zat om de ratten te spotten die op sporen en perrons op zoek zijn naar iets eetbaars.
Varanasi 06.00u: een helse drukte in en rond het station. Mensen en honden slapen op de grond, koeien lopen op de sporen op zoek naar iets eetbaars, toek toeken rijden op en aan.
Fietsende mannen rijden de stad in. En alles wat je je kan inbeelden wordt vervoerd met de “triporteur” . Twee wielen vooraan, een laadbak en achteraan een groot zadel en een wiel, geen versnellingen.
De straten zijn in zeer slechte staat: bijna niet geasfalteerd, vol gaten en losliggende stenen. Open rioleringen, bergen afval, koeien, varkens, honden, geiten op de weg, … het hoort er allemaal bij.
Hier koe zijn is het einde. Dieren mogen gaan, staan en liggen waar ze willen. Ze leven uitsluitend van datgene wat ze vinden op de vuilhopen. Ze hebben eigenlijk een luxeleven. Er bestaat hier zelfs een bejaardentehuis voor koeien. En koe die sterft wordt begraven, ze wordt nooit geslacht.
Varanasi is voor de Hindoes wat Mekka is voor de moslims. De Gangesrivier speelt hierbij een belangrijke rol.
Deze avond hebben we een ceremonie bijgewoond aan de oever. De godin Puja werd aanbeden. Het is een kleur- en geurrijk schouwspel met muziek en rituele handelingen . Op het einde van de ceremonie brengt een priester een rode stip aan tussen de wenkbrauwen. Het is een teken van levensgeluk.
Morgenvroeg staan we alweer om 5u op om tijdig met een boot van op de Ganges de rituele wassingen te zien van de Hindoes. Het feit dat deze mensen dit toelaten, getuigt van verdraagzaamheid. Zich wassen in de meest vervuilde rivier ter wereld … je mag er niet aan denken.
Mark Twain schreef hierover “geen microbe die zichzelf respecteert, kan in dit water leven”.
26/09
De wassingen bestaan uit een aantal rituelen afhankelijk van de god die wordt aanbeden en de regio waar de Hindoes vandaan komen.
Het gaat hier echt om wassen (zonder zeep), zich driemaal volledig onderdompelen, drinken, drijven, zelfs zwemmen.
En het kan eindigen met het poetsen van de tanden. Mannen doen dit in een soort gewaad ter grootte van een zwembroek, anderen doen het met de billen bloot in een soort string.
Vrouwen doen dit in hun traditionele, kleurrijke kleren.
Na dit ritueel bij zonsopgang kan de dag beginnen.
Onze boottocht gaat verder naar de plaatsen waar de Hindoes worden gecremeerd.
Net op het ogenblik dat we er waren, vond een begrafenisplechtigheid plaats.
Het dode lichaam is volledig afgedekt met een doek (kleur afhankelijk van het geslacht), een dikke laag oranje bloemen en daarboven nog een feestelijk uitziend laken. Het lichaam ligt op een berrie gemaakt uit bamboe.
Er zijn geen vrouwen bij de ceremonie.
Vijfmaal wordt rond het lichaam gewandeld, de oudste zoon vooraan (op een klein stukje haar na, volledig kaalgeschoren). Er worden kruiden over het lichaam gestrooid, hout wordt er op gelegd en het vuur wordt aangemaakt. De crematie duurt 3 tot 4 uren. Het as en de niet verbrande resten worden daarna in de Ganges gegooid.
In de steegjes rondom de Ganges krioelt het van mensen. Waarzegster proberen je toekomst te voorspellen, goeroes lezen teksten uit oude geschriften, overal kleine winkeltjes die vooral zijde verkopen in alle kleuren. En op straat chaos zoals gebruikelijk.
Temperatuur om 08.00u ’s morgens? Om en bij de 40°. Nu is het 14.00u en er is nog wat bijgekomen.
Het eten? Lekker, tot nu toe hebben we uitsluitend voor vegetarisch gekozen.
Morgenvroeg om 05.00u vertrekken we met de bus voor een lange trip naar een stadje vlakbij de grens van Nepal.
Twee minuten voor zonsopgang (vijf voor zes) gaan de poorten open. Geen rugzakken, geen eten, geen drinken … alleen een fototoestel mag mee naar binnen. Net als op een vliegveld moet je door een metaaldetector en wordt je gefouilleerd. Eens binnen krijg je een flesje water waar je zuinig mee moet omgaan. Het is al zeer warm, zelfs zo vroeg in de ochtend.
Onze verwachtingen worden ingelost. Het is niet voor niets dat dit gebouw één van de zeven nieuwe wereldwonderen is. Ergens staat te lezen ‘het mooiste gebouw uit liefde gebouwd’.
Het mausoleum werd gebouwd (1631-1653) ter ere van de vrouw van een Sjah. Zij stierf in het kraambed na de bevalling van haar 15de kind. Het verdriet van de Sjah was zo groot dat hij een paleis liet bouwen dat zijn gelijke niet kent.
Twintigduizend arbeiders hebben er aan gewerkt en de legende vertelt dat de sjah de handen van alle arbeiders liet afhakken zodat ze geen kopie konden maken van de Taj Mahal.
Bij het opkomen van de zon verandert de witte marmer voortdurend van kleur. In de rivier voor de Taj zijn mannen zich ritueel aan het wassen, de koeien nemen een bad, … de dag in Agra kan weer beginnen.
Met de “tsjoek tsjoek” bezochten we de andere interessante monumenten in de stad. De tsjoek tsjoek is een overdekte vespa waar soms tot acht personen mee worden vervoerd.
Zij toeteren voorturend, maken gebruik van iedere opening in het verkeer om in te duiken en op deze manier is dit het snelste vervoermiddel in de stad.
De prijs? Ongeveer 3€ (voor 3 personen) om een ganse dag rond te rijden. Dit bedrag wordt verdeeld onder twee personen: de chauffeur en diegene die de klanten ronselt. In ons geval was dat een 14-jarige jongen die nooit naar school is geweest maar die wel vrij vloeiend Engels, Frans en zelfs Spaans sprak. ‘Geleerd op de straat’ zei hij.
En zoals iedere dag zie je overal de armoede. Wat ons vandaag bijblijft is een vuilnisbelt in een doodlopend straatje met daarop een aantal koeien die zoeken naar iets eetbaars, kinderen en half volwassenen die het vuil uit mekaar halen, een kudde varkens die zichzelf afkoelen in open rioolwater. Uit respect voor deze kinderen hebben we hiervan geen foto’s gemaakt.
Het kastensysteem zorgt er nog steeds voor dat kinderen uit de laagste kasten geen toekomst hebben zeker tot na de reïncarnatie waarin zij geloven.
De Britse kolonisatie heeft niets veranderd aan deze ongelijkheden.
Vanavond nemen we de nachttrein naar Varanasi.
25/09
De trein had net zoals bij ons vertraging. Dus tijd zat om de ratten te spotten die op sporen en perrons op zoek zijn naar iets eetbaars.
Varanasi 06.00u: een helse drukte in en rond het station. Mensen en honden slapen op de grond, koeien lopen op de sporen op zoek naar iets eetbaars, toek toeken rijden op en aan.
Fietsende mannen rijden de stad in. En alles wat je je kan inbeelden wordt vervoerd met de “triporteur” . Twee wielen vooraan, een laadbak en achteraan een groot zadel en een wiel, geen versnellingen.
De straten zijn in zeer slechte staat: bijna niet geasfalteerd, vol gaten en losliggende stenen. Open rioleringen, bergen afval, koeien, varkens, honden, geiten op de weg, … het hoort er allemaal bij.
Hier koe zijn is het einde. Dieren mogen gaan, staan en liggen waar ze willen. Ze leven uitsluitend van datgene wat ze vinden op de vuilhopen. Ze hebben eigenlijk een luxeleven. Er bestaat hier zelfs een bejaardentehuis voor koeien. En koe die sterft wordt begraven, ze wordt nooit geslacht.
Varanasi is voor de Hindoes wat Mekka is voor de moslims. De Gangesrivier speelt hierbij een belangrijke rol.
Deze avond hebben we een ceremonie bijgewoond aan de oever. De godin Puja werd aanbeden. Het is een kleur- en geurrijk schouwspel met muziek en rituele handelingen . Op het einde van de ceremonie brengt een priester een rode stip aan tussen de wenkbrauwen. Het is een teken van levensgeluk.
Morgenvroeg staan we alweer om 5u op om tijdig met een boot van op de Ganges de rituele wassingen te zien van de Hindoes. Het feit dat deze mensen dit toelaten, getuigt van verdraagzaamheid. Zich wassen in de meest vervuilde rivier ter wereld … je mag er niet aan denken.
Mark Twain schreef hierover “geen microbe die zichzelf respecteert, kan in dit water leven”.
26/09
De wassingen bestaan uit een aantal rituelen afhankelijk van de god die wordt aanbeden en de regio waar de Hindoes vandaan komen.
Het gaat hier echt om wassen (zonder zeep), zich driemaal volledig onderdompelen, drinken, drijven, zelfs zwemmen.
En het kan eindigen met het poetsen van de tanden. Mannen doen dit in een soort gewaad ter grootte van een zwembroek, anderen doen het met de billen bloot in een soort string.
Vrouwen doen dit in hun traditionele, kleurrijke kleren.
Na dit ritueel bij zonsopgang kan de dag beginnen.
Onze boottocht gaat verder naar de plaatsen waar de Hindoes worden gecremeerd.
Net op het ogenblik dat we er waren, vond een begrafenisplechtigheid plaats.
Het dode lichaam is volledig afgedekt met een doek (kleur afhankelijk van het geslacht), een dikke laag oranje bloemen en daarboven nog een feestelijk uitziend laken. Het lichaam ligt op een berrie gemaakt uit bamboe.
Er zijn geen vrouwen bij de ceremonie.
Vijfmaal wordt rond het lichaam gewandeld, de oudste zoon vooraan (op een klein stukje haar na, volledig kaalgeschoren). Er worden kruiden over het lichaam gestrooid, hout wordt er op gelegd en het vuur wordt aangemaakt. De crematie duurt 3 tot 4 uren. Het as en de niet verbrande resten worden daarna in de Ganges gegooid.
In de steegjes rondom de Ganges krioelt het van mensen. Waarzegster proberen je toekomst te voorspellen, goeroes lezen teksten uit oude geschriften, overal kleine winkeltjes die vooral zijde verkopen in alle kleuren. En op straat chaos zoals gebruikelijk.
Temperatuur om 08.00u ’s morgens? Om en bij de 40°. Nu is het 14.00u en er is nog wat bijgekomen.
Het eten? Lekker, tot nu toe hebben we uitsluitend voor vegetarisch gekozen.
Morgenvroeg om 05.00u vertrekken we met de bus voor een lange trip naar een stadje vlakbij de grens van Nepal.
-
26 September 2013 - 12:07
Janick Debroux:
Hey, bedankt voor het prachtige verslag. Van hieruit is het moeilijk te begrijpen hoe de situatie ginder is. Ongelofelijk! Maar ik ben natuurlijk vooral blij met het woordje "vegetarisch" ;-)
groetjes, janick -
26 September 2013 - 12:09
Luk Vanderlinden:
Verstandig om alleen maar vegetatisch te eten in India. Bij die temperature kunnen de oudbollige diepvriezers niet voldoende voor koeling zorgen en zodoende krijg je besmet (of rot) vlees voorgeschoteld. Het resultaat is dan enkele uren later te merken!
En nu op naar het hoger gelegen Nepal...de afkoeling zal wel welkom zijn! Geniet van Pokhara - wanneer je daar zou komen?
Groetjes
Luk -
26 September 2013 - 14:39
Marina:
Het zal een fantastische ervaring zijn zeker de moeite om gezien te hebben .Maar zeker niets voor mij zoals je wel weet,ik hoop dat je mij daar geen foto's van laat zien .Wel van al de rest groetjes je zus -
26 September 2013 - 22:25
Marie-Paule:
Hallo alledrie,
Zo te lezen wordt dit een prachtige, leerrijke en interessante reis. Zou iedereen eens moeten doen om te beseffen hoe luxueus we het hier wel hebben.
En wij dachten in Mongolië al veel gezien te hebben, maar dit is nog een maat erger. Geniet maar verder van jullie verblijf, want de congé is snel voorbij hoor.
Groetjes van de KBC collega's.
MP en Daniël -
27 September 2013 - 10:29
Laurent Dewaelheyns:
Na het lezen van uw verslag ben ik me gaan wassen in de Gete om een idee te hebben hoe dat voelde.Dat viel mee al had ik niet de luxe van 40°.Graag vernam ik of je mijn vorige mail hebt ontvangen met het belangrijkste nieuws van onze streek.Zo niet moet ik opnieuw .beginnen.Hoe dan ook wij stellen het goed en hopen dat u verder een aangenaam verlof mag beleven.
Mama en Papa -
28 September 2013 - 10:44
Dries:
Dag trippers!
Wat een avontuur daar! En jullie zijn eigenlijk nog maar net weg!
Neem maar goed veel foto's van jullie fantische ervaringen en geniet met volle teugen!
Ps: heb fiets besteld...
Groetjes Dries en Miet -
28 September 2013 - 18:04
Kristin:
Hallo daar, ik lees de verslagen met veel belangstelling! Linda, is genot mogelijk bij die temperatuur en bij het aanzien en ruiken van die armoede? Over wat de schoonheid in zo'n omstandigheden met je doet, moeten we het toch nog eens uitgebreid hebben...
Liefs, Kristin -
29 September 2013 - 21:37
Jacqueline Lindekens:
Hallo Linda en Yves, aangename kennismaking Corinne,
Geniet telkens weer van de levendige verslagjes van jullie reis... in mijn pyjama, proper gewassen in de .... douche. Merci om op deze manier te mogen meereizen! Nog veel plezier in regen en zonneschijn, met en zonder afzien maar ongetwijfeld mét onvergetelijke indrukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
