Inca trekking en Machu Picchu

14.10

Van uit Cuzco hebben we de ‘Heilige vallei’ bezocht.
Heilig genoemd omdat dit de meest vruchtbare streek van Peru is.
Al de gewassen opnoemen is onbegonnen werk. Wat je wel moet weten is dat er 4000 soorten aardappelen zijn in gans Peru. Sommige soorten kunnen 10 jaar bewaren. Ze worden uitgedroogd . Deze manier van bewaren stamt uit de Inca-tijd.
We bezochten opgravingen en ruïnes uit deze tijd. Ongelooflijk hoe slim deze mensen waren.
Op het einde van de vallei ligt een dorp dat sedert de Inca-tijd weinig veranderd is ‘Ollantaytambo’.
Onvoorstelbaar hoe de zware stenen (tot 25 ton) boven op de heuvel zijn geraakt.
Luc, wees er vroeg bij en vermijd zeker een zondag. Er is een massa volk die de steile trappen wil bestijgen om de restanten van de zonnetempel te zien. In Urubamba is een goed hotel ‘Amaru vallei’.
Wil je een plaatselijke alcoholische drank proeven? Stop dan op een plaats waar een rode vod of een rode ballon uithangt. Laag alcoholgehalte (2°), gemaakt op basis van maïs. De naam is ‘chicha’

15.10

Start van de Inca trail of Caminos del Incas.
Dagelijks worden 500 personen (trekkers + dragers samen) toegelaten op dit pad dat eindigt in Machu Picchu.
Tot januari is alles reeds volgeboekt.
Het Incapad verbond Ollantaytambo met Machu Picchu. Ten tijde van de conquistadores hebben de Incas de eerste kms van het pad vernietigd om te voorkomen dat de Spanjaarden Machu Picchu zouden vinden. En het lukte. Pas in 1911 werd M P gevonden, samen met tal van andere dorpen die naast het pad waren gelegen.
De tocht is zwaar, zeker wanneer je je eigen bagage meeneemt. We hebben wel dragers (3). Zij dragen de tenten, eten (voor 4 dagen), een gasfles en een gasvuur. Een van de dragers is kok. Hij zorgt voor alle maaltijden onderweg en hij draagt een heuse koksmuts.

De omstandigheden zijn primitief, of wat had je gedacht. We slapen vandaag aan de rand van het laatste dorp (3 lemen huizen). Honden, katten, Guinese biggetjes + bewoners leven in dezelfde ruimte. Om hun water te warmen en eten klaar te maken stoken ze een houtvuurtje binnen. Er is geen schoorsteen. Stel je je voor hoe het daarbinnen ruikt?
Sanitair is een groot probleem. Er is er geen. Er staat wel een wc pot, maar niemand durft er op ziiten. Wasgelegenheid is er buiten, voor het huisje (alleen koud water – hoogte: 3000m).
Er lag hier ergens een babybadje en dat gebruiken we, binnen in de tent, om ons te wassen.
Morgen staat de lastigste trip op het programma. We stijgen onafgebroken tot op een hoogte van 4200m. Dat zal 6 tot 7u duren. Het hangt af van onze conditie op deze hoogte.
Ik hoop morgen nog wat energie te hebben om de belevenissen te beschrijven.

16.10

We worden gewekt om 5.3u0 met een kop thee. Een half uurtje krijgen we om onze spullen op te ruimen en de rugzakken te vullen.
Overings een dikke merçi aan Marie-Paule, Daniel en aan Huig voor het uitstekende geleende materiaal.
Havermoutpap, een geklutst ei, confituur, Nescafé … wat moet een mens meer hebben?
Om 6.50u zijn we vertrokken voor de zwaarste tocht van deze trekking. Meer dan 1200m onafgebroken stijgen (tot op een hoogte van meer dan 4200m) en dan steil dalen naar onze bivakplaats op 3600m. Last van de hoogte hebben we niet gehad. Last van de adem des te meer.
Vooral ikzelf omdat ik de zwaarste rugzak moest dragen. Op vele plaatsen zijn er stenen trappen van een halve meter hoog (Inca’s waren maar 1,50 groot!). Ik verzeker je, je doet er geen vijf na mekaar zonder naar adem te happen. Overal staan mensen uit te hijgen. En de dragers die vliegen omhoog en lopen omlaag. Ze dragen bovendien een last van 20kg. Als schoeisel dragen ze sandalen. We hebben heel veel respect voor deze mensen.
We hebben de tocht afgehaspeld in 6.30u.
Het is nu 15.22u. We hebben geluncht, zijn gewassen (in een emmer in een van onze tentjes) en kunnen nu rusten tot aan het avondmaal.
Morgen staat een iets langere trip op het programma maar wel met minder steile hellingen.
Adios.
17.10 – 18.10
Om 5.30u werden we gewekt, zelfde ritueel van de dag voordien.
Om 6.34u vertrokken we aan alweer een zware tocht over 2 passen boven de 3800m.
We zien de zon opgaan op de besneeuwde toppen van één van de toppen boven de 6000m.
We trekken door het oostelijke stuk van het regenwoud. En dat zullen we geweten hebben. In de loop van de namiddag is het beginnen onweren en regenen. De paden zijn zo al moeilijk begaanbaar en dan dat er nog bij.
Plaats om kleding te drogen op de bivakplaats is er niet. Ruimtes om je te wassen zijn er evenmin.
Naar toilet gaan doe je beter niet. Na het avondeten nemen we afscheid van onze dragers. Zij nemen morgenvroeg een andere weg. Om 9.30u kruipen we in onze slaapzak voor een korte nacht.

We worden gewekt om 3.15u. Om 4.00u vertrekken we in het donker (met hoofdlampje) tot aan het checkpoint. Daar moeten we wachten tot de zon opkomt.
En dan … wandelen tot aan de zonnepoort. Van hieruit zie je de stad Machu Picchu in al zijn glorie.
Dit is voor velen van de trekkers een speciaal moment. Sommigen worden uitbundig, anderen emotioneel. Het is een beeld om nooit te vergeten.

Hier eindigt de trekking. Een dikke proficiat voor men gezellen om dit te doorstaan.

De spieren zijn stram tijdens de rondleiding in M P dalen.
Met bus, trein, bus raken we om 22.30u in Cuzco. Douchke nemen (want we stinken een beetje , inpakken en morgen vliegtuig Cuzco – Lima, daar even wachten en dan een vlucht naar het noorden van Peru: Lima-Trujillo.