Van woestijn land naar ijs land

Een vlucht van ongeveer 7 u (met tussenstops) bracht ons van de Atacama woestijn naar Patagonie. Meer bepaald naar Punta Arenas, dit is de meest zuidelijke stad ter wereld. Ushuaia is nog wat zuidelijker, maar het is geen stad en het ligt op een eiland. De winter is net voorbij en iedereen is nog steeds warm ingeduffeld. Avilareizen had voor ons een terreinwagen gereserveerd. Het was even wennen om terug achter het stuur te zitten. De eindeloze lange weg, de Ruta del Fin del Mundo, was goed bereidbaar. Te goed zelfs, want ik werd tegengehouden door een politiepatrouille. 128/u waar maar 100 mocht! Nummer rijbewijs werd genoteerd en ik hield mijn Pesos al klaar ... ik kreeg mijn rijbewijs terug, de agent vertelde ons dat er geen geldelijke boetes werden gegeven. Onze bestemming was Torres del Paine, een natuurreservaat met hierin de Patagonische ijsvlakte van ongeveer 13000 vierkante kilometer. De gletsjers zijn betoverend mooi in vele tinten blauw. Het is wel bedroevend te moeten vaststellen dat de gletsjers jaarlijks een stuk terugtrekken. Op beelden uit de ruimte van 1985 en nu is dit goed te zien. We verbleven in een hotel op een eiland midden in een turkoois gekleurd meer en omringd door 3000-ers. Alle wegen zijn onverhard, de terreinwagen kwam goed van pas.in heel de omgeving lopen talloze dieren zo maar op straat. Onder andere de guanaco’s. Dit is een kameelachtige net als de lama, de alpaca en de vicunia. Struisvogels en duizenden schapen zitten achter prikkeldraad in immens grote vlaktes. In de omgeving zijn 2 pinguïn kolonies. Onze omweg naar een van beiden leverde niets op. Normaal zijn ze er rond 15 oktober, nu niet. Pech! Morgen vliegen we terug naar Santiago, de hoofdstad. Samen met Valparaiso is dit de stad van Pablo Neruda, de dichter. Hij was ook een van de slachtoffers van het schrikbewind van Pinochet.